Światłoterapia

Energia przesyłana jest w postaci fal. Odległość między kolejnymi falami jest określana mianem długości fali, a liczba oscylacji fali na sekundę to częstotliwość. Podstawowa zasada stanowi, że im większa długość fali, tym mniejsza częstotliwość. Każdy kolor światła ma swoją określoną częstotliwość i długość fali, dlatego też wywołuje określone efekty.

Światło fioletowe ma najmniejszą długość fali, natomiast światło czerwone największą. Poza spektrum światła fioletowego jest światło ultrafioletowe, które mimo iż jest niewidzialne dla ludzkiego oka, może przechodzić przez nasze ciała. Światło ultrafioletowe jest źródłem opalenizny i zabija bakterie. Najdłuższą falą na drugim końcu spektrum jest fala światła czerwonego. Poza nim leżą fale podczerwone, a dalej: mikrofale, fale radarowe, radiowe i telewizyjne — wszystkie są niewidoczne dla ludzkiego oka.

Światło czerwone, pomarańczowe i żółte mają większe długości fal i wydaje się, że docierają do oka szybciej niż światło kolorów z drugiego końca spektrum. Są one określane mianem kolorów ciepłych i często utożsamiamy je z ogniem i słońcem.

Światło zielone, niebieskie i fioletowe są odbierane jako kolory zimne. Mają one mniejsze długości fali, dlatego wydaje się, że potrzebują więcej czasu, aby dotrzeć do naszych oczu. Przywodzą one na myśl morza i rzeki, niebo oraz surowość zmierzchu w zimie.

Każdy z ciepłych kolorów ma swój uzupełniający zimny kolor; tworzą one następujące pary: czerwony – niebieski, pomarańczowy – błękit indygowy, żółty – fioletowy, zielony – czerwony (magenta).